Ter vereenvoudiging werken vier beslissende elementen samen in de sonische persoonlijkheid van een gitaar:

1. lichaamstype: massief lichaam, half hol lichaam, hol lichaam
2. de houtkeuze die is gebruikt om de body van het instrument te maken
3. de houtkeuze die is gebruikt om de hals te maken, en de methode die is gebruikt om deze met de body te verbinden
4. het type en de configuratie van pickups om de trilling van de snaren naar de versterker over te brengen

Andere secundaire elementen (keuze van de brug, het staartstuk, de frets, de lak, de kwaliteit van de montage, enz.) zullen de fundamentele kenmerken van de bovengenoemde factoren verergeren of verzwakken. Om een bootformule te gebruiken, maar niet minder realistisch, wat uw budget ook is, het is de prijs-kwaliteitverhouding die telt (met andere woorden, u moet krijgen waar u voor betaalt). We hebben het geluk om te evolueren in een tijdperk waarin de productiekwaliteit van instrumenten sterk is verbeterd, maar ook aan consistentie heeft gewonnen, ook op instapmodellen.

Sommigen zullen aarzelen om te investeren in een mid-range of zelfs high-end elektrische gitaar. Merk op dat hoe hoger het budget, hoe minder voor de hand liggend het is om het prijsverschil tussen twee vergelijkbare modellen qua ontwerp te kunnen rechtvaardigen (bijvoorbeeld een Gibson Les Paul Standard Traditional en een Les Paul Standard Custom Shop); toch bestaat het verschil en een assertieve gitarist met een geoefend oor zal onmiddellijk de onmiskenbare nuances voelen die de twee referenties onderscheiden. Het is echt een kwestie van gevoel.

Zolang je denkt deze "kennis" niet te hebben, raden we je aan verstandig te blijven en te investeren in een instrument in je snaren. De fabricageprocessen zijn geëvolueerd, het is nu mogelijk om een instrument van zeer bevredigende kwaliteit te verwerven tegen een uiterst betaalbare prijs. In het bijzonder raden we Eastone gitaren aan waarvan de prijs/prestatie/afwerking verhouding vrij opmerkelijk is.

Lichaamstypes: massief lichaam, halfhol lichaam, hol lichaam

EEN SOLID BODY GITAAR

(zoals: Fender Stratocaster Standard of Gibson Les Paul) is een solid-body gitaar (zonder klankkast), gemakkelijk te hanteren omdat hij over het algemeen dun is, en gemakkelijk te versterken omdat dit type gitaar niet erg onderhevig is aan effecten. ongewenst feedbacktype. Kan worden uitgerust met elk type microfoon en toebehoren, het is over het algemeen veelzijdig (Pop, Rock, Blues, Funk, Hard, Metal ...). Merk op dat sommige solidbody-gitaren zijn uitgerust met toonkamers, onzichtbaar voor het blote oog, bedoeld om het instrument lichter te maken en het een lichte akoestische dimensie te geven.

EEN SEMI-HOLLOW BODY GITAAR

(zoals: Gibson ES-335, Fender Telecaster Thinline) is een semi-holle of kwart-holle gitaar met een hybride ontwerp, waarbij de body gedeeltelijk is uitgehold (een interne balk die van de hals naar de brug loopt, verbindt de boven- en de achterkant), waardoor het een pseudo-akoestische identiteit krijgt. De bassen van de semi-hollowbody-gitaar zijn met name luchtiger dan op een fullbody en hebben vaak klankgaten in het bovenblad, vioolstijl. Dit type instrument blijft vrij veelzijdig, maar zal de voorkeur genieten van rock-bluesgitaristen vanwege zijn warme en diepe kant. Het is niet populair bij hardmetalgitaristen die meestal niet van de overdreven diffuse bas houden.

EEN HOLLOW BODY GITAAR / JAZZ BOX

is een box-body gitaar (zoals bijvoorbeeld: Gibson ES-175, Godin 5th Avenue of archtop gitaren) en heeft een totaal holle body van variabele dikte die sterk doet denken aan een akoestische gitaar, hoewel het ontwerp op veel punten anders is. Het kan al dan niet zijn uitgerust met microfoons. Het is de typische gitaar van jazzgitaristen die de omvang, de diepte van het geluid en de soepelheid waarderen. Het is een instrument dat vervormingen nogal slecht ondersteunt omdat het gevoelig is voor feedback.

De body van de gitaar - het gebruikte hout

In tegenstelling tot wat men zou denken, speelt de keuze voor de ene soort in plaats van de andere voor de fabricage van de body van een elektrische gitaar (en een akoestische gitaar!) een grote rol. Afhankelijk van de gebruikte essences zal de gitaar een specifiek dynamisch gedrag en frequentierespons hebben. Het is een kwestie van trillingsoverdrachtssnelheid en mate van nadruk op lage, midden- en hoge frequenties.

Een eenvoudig voorbeeld: iedereen zal het erover eens zijn dat een Fender Stratocaster of een Gibson Les Paul heel verschillende persoonlijkheden hebben, zelfs als ze worden bespeeld zonder te worden versterkt.

Opgemerkt moet worden dat de kwaliteit van de gebruikte soorten, die sterk kan variëren afhankelijk van de prijsklasse, een impact zal hebben op het eindresultaat. Maar het is niet altijd gemakkelijk om de verschillen te voelen tussen twee gitaren van schijnbaar identiek ontwerp die in verre prijszones varen; uw ervaring en de gewoonte van uw oor spelen een rol.

Dit is de reden waarom we afraden om te investeren in een instrument dat te duur is voor een eerste aankoop, omdat u het kwaliteitsniveau misschien niet op prijs stelt. Daarnaast hebben de huidige fabricagetechnieken de kwaliteit van basisinstrumenten geoptimaliseerd en kunnen we zeer goed bediend worden in een prijsklasse van 150 tot 300€.

De keuze is enorm, maar de meeste elektrische gitaren zijn gemaakt van essentiële soorten: mahonie, esdoorn, elzenhout, lindehout en essenhout (zie onderstaande verklarende woordenlijst).

De hals van de gitaar - het gebruikte hout

LICHAAMSGEWRICHTSTECHNIEKEN

• De manier waarop de hals is verbonden met de body van de gitaar speelt een cruciale rol in het geluid van het instrument. De drie fundamentele methoden zijn: geschroefde nek, vaste nek, nekdriver.
• Geschroefde hals: dit is de techniek die wordt gebruikt door Fender, die oorspronkelijk instrumenten in kitvorm wilde aanbieden waarvan de verschillende onderdelen gemakkelijk te vervangen zouden zijn. Deze bevestigingsmethode heeft de neiging om de gitaar een zekere glans en extra pit te geven.
• Vastgezette hals: populair door Gibson en vervolgens door PRS, deze techniek bevordert de geleidbaarheid en dus sustain (nootduur), en geeft een licht fluweelachtig kantje aan het geluid.
• Neck-thru: deze procedure, duur om te produceren, is over het algemeen gereserveerd voor hoogwaardige instrumenten. De nek loopt van het ene uiteinde van het instrument naar het andere en vormt zo een integraal onderdeel van het lichaam en zorgt voor een optimale overdracht van trillingen. Aan elke kant van de nek zijn "vleugels" toegevoegd (een goed voorbeeld is de Gibson Firebird). Het is bekend dat 'neck-thru'-stijl halzen de neiging hebben om sommige lage frequenties af te snijden, wat de schittering van de gitaar verergert. De akoestische eigenschappen zijn daarom hybride tussen een gelijmde hals en een geschroefde hals.

ESSENTIES

Wat betreft de body van het instrument, de houtsoorten die de hals en de toets van dit instrument vormen, zullen zeer verschillende resultaten opleveren. Voor de hals zelf zijn de meest voorkomende houtsoorten esdoorn en mahonie; voor de toets vinden we over het algemeen esdoorn, palissander, ebbenhout en af en toe Pao Ferro (zie verklarende woordenlijst).

TUNING VORK

De stemvork (schaallengte in het Engels) is de trillingslengte van de snaren tussen de halskam en de brug; het beïnvloedt het geluid en het speelcomfort (de opening tussen de frets wordt berekend volgens een variabele verhouding, afhankelijk van de stemvork). Met een gelijke snaardikte en vergelijkbare stemming, zal het spel des te flexibeler voor je lijken omdat de toonhoogte kort is. De twee benchmark stemvorken zijn de Gibson 24.75" en de Fender 25.50". De eerste geeft de Les Paul gedeeltelijk zijn ronde aanval en vlezige bas; de tweede draagt bij aan de heldere en dichtslaande kant van de Stratocaster of de Telecaster.

FRETS

De meeste elektrische gitaren hebben 21, 22 of 24 frets (twee octaven). Afgezien van het feit dat hoe groter het aantal frets, hoe groter het notenbereik, is het vermeldenswaard dat dit ook van invloed is op de locatie van de halspickup: de laatste, teruggeduwd naar het hoofd met een hals met 21 frets, biedt iets lagere tonen dan een vergelijkbare gitaar uitgerust met 22 frets.

De grootte van de frets is van belang voor het algemene comfort. De sensaties zijn verschillend met kleine (kleine) of grote (jumbo) frets; de eerste hebben het voordeel dat ze de intonatie (nauwkeurigheid) optimaliseren, de laatste dat ze het trekken aan snaren (bochten) vergemakkelijken; dit is waarschijnlijk de reden waarom fabrikanten hun gitaren uitrusten met medium frets, een ideaal tussenproduct.

Microfoons: ontwerp en configuratie

Zij zijn de stem van de vioolbouw! Via hen worden de trillingen van het instrument doorgegeven aan de versterking, waarbij de trillingen van de snaren elektromagnetisch worden omgezet in een elektrisch signaal.

Een elektromagnetisch gitaarelement bestaat dus uit een magneet waar een koperdraad omheen is gewikkeld. De magneet waarvan de kracht variabel is, beïnvloedt het geluid (uitgangsvolume, frequentiebalans). Het kan worden gemaakt van verschillende metaallegeringen, waarvan AlNiCo (aluminium-nikkel-kobalt) de meest populaire is. Ook de dikte van de koperdraad en het aantal spoelen rond de magneet spelen een rol in het karakter van de microfoon.

Historisch gezien werden de eerste ontwerpen van microfoons in de jaren 1920 ontwikkeld door George Beauchamp en Alfred Rickenbaker. In 1935 was Gibson de eerste firma die commercieel een elektromagnetische pick-up ('The Bar') produceerde die oorspronkelijk op zijn Hawaiian Lap Steel-gitaren werd geïnstalleerd; het is vanaf 1936 aanwezig op de ES-150 en in 1938 op bepaalde Banjo's. Deze microfoon, overgenomen door Charlie Christian, werd enorm populair en kreeg uiteindelijk de naam van de beroemde jazzgitarist.

In de jaren 1950 vroeg Ted McCarty, de toenmalige president van Gibson, zijn medewerkers Walt Fuller en Seth Lover om een nieuwe microfoon te ontwerpen die in staat was om de tekortkomingen van hun eerste enkelspoelsmicrofoon op te lossen, die zeer gevoelig was voor elektrische interferentie en daarom de neiging had vreemde geluiden op te wekken. lawaai. Na een jaar hard werken diende Seth Lover in 1955 een patent in voor de eerste "Humbucker"-pickup, waarvan het ontwerp met twee spoelen brom letterlijk elimineerde.

Er zijn dus twee soorten microfoons met zeer verschillende kenmerken: enkele spoelen (single-coil) of dubbele spoelen (humbuckers). Deze gids is meer gericht op beginners, dus we zullen de details van het technische ontwerp overslaan, de belangrijkste zorg is om de configuratie van microfoons te bepalen die het beste aan uw verwachtingen voldoen: 2 enkele microfoons (SS), 3 enkele microfoons (SSS ), 2 humbuckers (HH), 1 dubbel en twee singles (HSS) etc.

De meeste instap- tot mid-range instrumenten worden geleverd met pickups van behoorlijke kwaliteit, maar in alle eerlijkheid is het duidelijk dat het installeren van beter presterende pickups voordelig zal zijn. Overweeg daarom, zonder dat dit onvermijdelijk is, om uiteindelijk uw elektronica te updaten voor zover u tevreden bent met de vioolbouw van uw gitaar.

Concreet heeft een single een helderder, kristallijner en minder krachtig geluid dan een dubbel. Afhankelijk van uw smaak kunt u daarom de voorkeur geven aan dit of dat type combinatie, wetende dat een enkele microfoon niet noodzakelijkerwijs gereserveerd zal zijn voor zuivere geluiden of een dubbele voor verzadigde geluiden. Neem de tijd om te observeren en te luisteren naar de gitaren waarmee je favoriete gitaristen spelen en volg het voorbeeld. Voor de meest verbijsterde onder jullie, weet niettemin dat de meest veelzijdige configuraties HSS of HSH zullen zijn, en dat om grote hardmetalgeluiden te verkrijgen, het nog steeds de voorkeur heeft om een humbucker in de brugpositie te hebben, omdat deze sneller verzadigd raakt.

Om af te sluiten met elektronica, bieden sommige merken (zoals Godin met zijn Multiac Nylon ACS-model) naast magnetische pickups ook gitaren met piëzo-, MIDI- of USB-interfaces. Vanuit ons oogpunt geeft de toevoeging van een piëzosysteem dat het signaal opvangt zoals een akoestische gitaar uitstekende en zeer interessante resultaten wanneer de twee bronnen (magnetisch + piëzo) worden gemengd en gebruikt voor zuivere geluiden of matig verzadigd. Met betrekking tot MIDI- en USB-opname: het is functioneler, maar het kan nog steeds praktisch zijn voor gezamenlijk gebruik met computers.

Fixed Bridge (Fixed Bridge) of Vibrato (Tremolo / Whammy Bar)

Het eerste alternatief is een binomiaal systeem dat aan het lichaam is bevestigd, bestaande uit een staartstuk dat verantwoordelijk is voor het vasthouden van de snaren, en een brug van waaruit niet alleen de hoogte van deze ten opzichte van de frets kan worden aangepast, maar ook de intonatie bij de twaalfde fret (om de gitaar goed te laten klinken, moet de lengte van de snaar tussen de halskam en de twaalfde fret gelijk zijn aan die tussen de twaalfde fret en het brugzadel. Hiervoor zijn de zadels verwijderbaar).

Het vaste brug-staartstuk biedt een grote stemstabiliteit, bevordert een betere sustain (noot vasthouden) en extra amplitude-vrijgevigheid, vooral voor ongewikkelde snaren (E, B, G).

Bovendien, geen probleem als je je gitaar wilt "stemmen" (de lage E naar D bijvoorbeeld op de Hard-Heavy manier stemmen), hij zal dat braaf doen.

Op sommige gitaren (zoals het PRS SE Santana Singlecut Trem-model) zijn het staartstuk en de brug één.

Voor meer sologitaristen in hart en nieren, is het tweede alternatief om een gitaar aan te schaffen die is uitgerust met een vibrato. Deze hendel, die werkt op de toonhoogte van de noot (naar voren gekanteld, duikt de noot in de bas - naar achteren gekanteld stijgt de noot in de hoge tonen), is een mooi en zeer expressief hulpmiddel, mits goed gebruikt.

Er zijn modellen met enkele blokkering (Fender Stratocaster-stijl) of dubbele blokkering (Floyd Rose- of Ibanez Edge-stijl). Double-locking tremolo's zorgen voor een grote stemstabiliteit en zijn perfect voor leadgitaristen zoals Van Halen, Joe Satriani, Steve Vai en dergelijke. Aan de andere kant heeft dit type tremolo de neiging om een beetje sustain en geluidsdikte op te eten en een lichte metaalachtige kleur te geven.

Enkele blokkerende vibrato's, waarvan de twee emblematische modellen de Fender Synchronized Tremolo (zie Stevie Ray Vaughan of Jeff Beck) en de Bigsby Tremolo (zie Brian Setzer) zijn, stellen je in staat om prachtige modulaties te verkrijgen en je natuurlijke aanslag te verbeteren, maar ze moeten worden gebruikt met matiging omdat ze minder stabiel zijn dan systemen met dubbele blokkering. Ze dempen ook het geluid een beetje, maar hebben niet de eerder genoemde metaalachtige neiging.

Mechanisch (tuners of stemmachines in het Engels)

Ze zijn natuurlijk van belang om je gitaar goed gestemd te houden. Gesloten oliebadmodellen worden nu op bijna alle instrumenten gemonteerd en zorgen voor een stabiele en nauwkeurige afstelling.

De verhouding van een mechanisme (14:1, 16:1, 18:1) is de verhouding tussen het aantal draaiingen van 360° dat de knop moet maken om het mechanisme zelf een volledige draai te laten maken. Hoe hoger het is, hoe gevoeliger en nauwkeuriger de mechanica.

Sommige stemmechanieken worden 'zelfborgend' genoemd; ze hebben een klemsysteem dat te veel omwentelingen rond de as van de stemmechanieken vermijdt, waardoor er soms ontijdige mismatches ontstaan. Dit is een pluspunt, maar wat niet essentieel is: als je je snaren correct monteert op een conventioneel mechanisme, met een redelijk aantal omwentelingen (2 of 3 in het algemeen), ervoor zorgend dat ze boven elkaar liggen zonder elkaar te overlappen, zult u a priori geen enkel probleem hebben.

Leer elektrische gitaar spelen

Er zijn verschillende methodes om elektrische gitaar te leren spelen. Je kunt de gitaar alleen leren of met lessen via online muziekscholen. Als je liever contact hebt met een leraar, kun je kiezen voor thuislessen of groepslessen, waarmee je ook andere manieren van spelen kunt leren.